การพาลูกเข้าป่า ไปสนามเด็กเล่น หรือเดินขึ้นเขา ประโยชน์ที่ได้มันมหาศาลจริงๆ
ปกติจะไม่ให้ลูกอยู่หน้าจอ ถึงจะอยู่บ้าน แม่ก็ต้องทำงาน (work from home) ก็จะไม่เปิดทีวีหรือให้เล่นโทรศัพท์เลย เค้าจะหาอะไรเล่นเอง แต่แม่จะเหนื่อยหน่อย งานก็ต้องทำเล่นกับลูกก็ต้องเล่น จะให้ลูกดูทีวีเฉพาะวัน ส อา วันละ 20 นาที
ลูกสามารถควบคุมตัวเองได้ ถึงเวลาปิดก็ปิดเอง กว่าที่เค้าจะควบคุมตัวเองปิดเองได้ ใช้เวลาเป็นปีๆ
แต่ดิฉันจะสังเกตุเห็นว่า ทุกๆสี่ถึงหกอาทิตย์จะทดสอบกฎครั้งนึ่ง ครั้งละสองสามวัน
ดิฉันก็จะท่องที่คุณหมอสอนคือ พ่อแม่ต้องยืนยันกฎก็คือกฎ อย่างเช่นจะปั่นจักรยาน หมวกกันน็อคไม่ใส่ ร้องเท้าไม่ยอมสวม ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นวิ่งมาใส่เอง พ่อแม่ก็เลยต้องขอยึดจักรยานก่อนจนกว่าจะยอมใส่หมวก และรองเท้า
อาการข้างต้นและอื่นๆอีกมาก ลูกจะคอยทดสอบอยู่เรื่อยๆ บางวันตื่นมา งอแงอะไรก็ไม่ถูกใจ การเดินเข้าป่าหรือเดินขึ้นเขาเป็นการปรับแอดติจูดลูกเป็นอย่างดี กลับเข้าบ้านทีไร ได้เด็กน่ารักกลับบ้านมาด้วยเสมอ 😂
หรือพาไปสนามเด็กเล่นเพื่อปลดปล่อย เครื่องเล่นบางชิ้น ไม่ได้ง่ายกว่าจะได้เล่นต้องปีนขึ้น บันไดที่ชัน ต้องคอยหลบเด็กคนอื่น แต่เวลาที่เค้าทำสำเร็จลงมาจากเครื่องเล่น แล้ววิ่งมาหาแม่ด้วยความภูมิใจในตัวเอง “หนูทำได้”
ทั้งหมดทั้งมวลนี้ หากเวลาลูกดื้อ แม่ต้องคอยเตือนสติตัวเองเสมอว่า ลูกมีหน้าที่ดื้อ ส่วนแม่มีหน้าที่รับมือกับความดื้อด้วยสติ 😅
#พ่อลูกเจนอัลฟ่า 